منابع :

http://www.porsojoo.com/fa/node/33252

http://www.iaut.ac.ir/hasteye%20zanan/z-1-9.htm

-  قصه کربلا، ص 544، پاورقی 1. -  تنقیح المقال، ج 3، ص 70، از فصل نساء. -  دانشنامه رشد

- کتاب ج 10 نوشته : علی بلوکباشی

-  ابن‌ عنبه‌، احمد، عمدة الطالب‌، نجف‌، 1381ق‌/1961م‌؛ ابوالفرج‌ اصفهانى‌، مقاتل‌ الطالبیین‌، به‌کوشش‌ احمد صقر، قاهره‌، 1368ق‌/1949م‌؛ حسون‌، محمد و ام‌ّعلى‌ مشکور، اعلام‌ النساء المؤمنات‌، تهران‌، 1411ق‌؛ طبری‌، تاریخ‌؛ غفاری‌، حسن‌، تعلیقات‌ بر مقتل‌ الحسین‌ ابومخنف‌، قم‌، 1364ش‌؛ محلاتى‌، ذبیح‌الله‌، ریاحین‌ الشریعة، تهران‌، 1364ش‌؛ موسوی‌ مقرم‌، عبدالرزاق‌، قمر بنى‌ هاشم‌، نجف‌، 1369ق‌/ 1950م‌. حسن‌ یوسفى‌اشکوری

- اسدیان‌ خرم‌آبادی‌، محمد و دیگران‌، باورها و دانسته‌ها در لرستان‌ و ایلام‌، تهران‌، 1358ش‌؛ تجربه‌کار، نصرت‌، «بعضى‌ از رسوم‌ باستانى‌»، مجلة مردم‌شناسى‌، تهران‌، 1335ش‌، شم 2؛ دولتى‌، فرخنده‌، «سفره‌ها»، سخن‌، 1344ش‌، س‌ 16، شم 2؛ شریعت‌زاده‌، على‌اصغر، فرهنگ‌ مردم‌ شاهرود، تهران‌، 1371ش‌؛ شکورزاده‌، ابراهیم‌، عقاید و رسوم‌ مردم‌ خراسان‌، تهران‌، 1363ش‌؛ صفى‌نژاد، جواد، مونوگرافى‌ ده‌ طالب‌آباد، تهران‌، 1355ش‌؛ فقیری‌، ابوالقاسم‌، «سفره‌ها در شیراز»، هنر و مردم‌، تهران‌، مرداد 1350ش‌، شم 106؛ هدایت‌، صادق‌، نیرنگستان‌، تهران‌، 1334ش‌.

ماجرای خواستگاری حضرت علی( ع) از حضرت ام البنین( س)

 روایت است که چون رفت حضرت زهرا

 زبعد چند علی میر منصب لولاک

نمود رو به عقیل ای یگانه دوران

بیا عقیل زمانی به من تو یاری کن

زنیکه چند علامت از او بود پیدا

بلند قد و قوی تن درشت انگشتان

لبش چه غنچه مسلسل سخن بود نیکو

عقیل گفت که اینها صفات مردان است

علی بگفت که این راز را نمی دانی

عقیل گفت از این زن چه دلپذیر آید

بسوی وادیه ها شد عقیل از آن فرمان

بخواستگاریش آمد عقیل خوش منظر

عقیل بست همی عقد مهر و مه با هم

بیوسف ازلی چرخ برقرار آمد

چه گشت از دل شب تا طلوع صبح عیان

بروی دامن ام البنین چه پیدا شد

برای دیدن آن طفل شاه خیبر کن

چه دید روی همان طفل آنشه مردان

برای اسم علی خسرو سپر اساس

گهی نگاه به چشم و گهی به ابرویش

از این معامله شد تنگ قلب ام بنین

بگفت ایشه لولاک ای امیر عرب

بدست طفل من ایشه مگر بود عیبی

علی بگفت به آن بانوی حمیده سیر

زبعد قتل من از کینه کوفیان دغا

همین دو دست حسین را کند علمداری

همین دو دست کشد مشک آب را بر دوش

همین دو دست نه تنها فتد ز پیکر او

همین دو دست به مشگین زار غم پرور